image description

2017 Alle rechten voorbehouden door © Harry van Hest

Blogartikel

20 co - DE LIEFDE, THEATER & RIOOLVOGELS - Hoe word je een (goede) spreker !?! (Deel 1)

Als men het mij vraagt zeg ik in alle eerlijkheid ‘Ik weet het niet’.

Al jaren verdien ik mijn boterham met het verzorgen van presentaties en het geven van voordrachten, maar wil dat zeggen dat ik een ‘goede’ presentator of spreker ben!?!

Het eerste stuk van de vraag is bij mij ook niet helemaal duidelijk want ‘hoe' werd ik uiteindelijk presentator en zelfs spreker ?’ Dat was een evolutie, een aantal gebeurtenissen en beslissingen brachten mij zo ver. Wat ik dus wel kan doen dat is naar best vermogen analyseren en delen hoe het bij mij allemaal ging en hopen dat iemand anders daar ook wat aan heeft.

Van huis uit zat het er alvast niet in, want daar ging men uit van het credo ‘doe maar gewoon, da’s al gek genoeg’. Ik was dan ook een erg verlegen studentje. Van vreemde origine dan nog wel! Neen, niet uit de Magreblanden erger nog, ik heb Neerlands bloed in mijn aderen en dat was in mijn jeugdjaren niet echt een voordeel. Om de haverklap kreeg ik te horen da’s nen 'Hollaander’ of ne 'Kaaskop', spreek uit: 'Keiskop'. Want ook dat nog, ik ben geboren en getogen in Antwerpen, niet echt de stad waar men de klinkers het elegantst uitspreekt.

Het verlegen studentje

Hoe is het dan allemaal zo ver gekomen dat ik zo ‘verkeerd’ ben terecht gekomen? Want de showbusiness of de evenementenwereld was niet onmiddellijk wat mijn ouders in het achterhoofd hadden als ideale job voor hun zoon! Het bankwezen of de verzekeringswereld, daar zou ik pas een comfortabele toekomst kunnen opbouwen!

Als ik gelijk even nog wat andere 'set backs' mag aanhalen - dan hebben wij dat alvast gehad - dan vermeld ik nog even dat ik op mijn 18de diende te stoppen met studeren, omdat mijn ouders tegenslag hadden in zaken. Dus daar stond ik op mijn 18 met mijn diplomaatje van 'economisch middelbaar’.

Na toch eerst een week op een bank gewerkt of liever 'gezeten' te hebben, nam ik gelijk weer ontslag. Die week had ik alvast één ding geleerd: een 9 to 5 job is niets voor mij! Maar wat voor mogelijkheden zijn er dan voor een jongen van 18 jaar zonder een echt diploma? De verkoop! Het zij in een winkel of op de baan. Verkopers kan men altijd gebruiken en die hebben duidelijk geen 9 to 5 job! Maar dan had ik een volgend probleem, ik was een zoals ik al meegaf ‘verlegen studentje’ en een ‘verlegen’ verkoper is nu ook weer niet waar men doorgaans naar op zoek is.
Dus nam ik misschien wel de eerste echt zware beslissing in mijn leven. Ik zou encyclopedieën gaan verkopen van deur tot deur en op de koop toe ook nog Engelse ‘Encyclopaedia’.

 Als ik dat een tijdje volhou dacht ik, dan kan ik àlles verkopen en dan zal ik mijn verlegenheid wel kwijt zijn. Sindsdien weet ik perfect wat ‘angstzweet’ en ‘knikkende knietjes’ zijn, ik weet ook hoe het voelt wanneer men nachten wakker ligt en ik was in die tijd al een hele smalle, maar ik durf niet gissen hoeveel kilo’s ik nog extra ben kwijt gespeeld in die periode.
Hoewel het voor een heleboel mensen heel vreemd zal klinken, mijn verlegenheid ben ik er niet helemaal kwijt gespeeld, maar na mijn korte periode bij Encyclopaedia Brittanica, was ik wel een 'andere' Harry.
Het feit dat ik op een bepaald moment ook collega's mocht coachen en trainen om die vertegenwoordigers-job te doen, heeft daar zeker bij geholpen. En al zijn encyclopedieën in dit digitale tijdperk niets meer waard (foto's) voor mij waren ze van onschatbare waarde!

Mijn ‘openbaar leven’

Hierna volgde nog even een periode van zoeken naar de ideale job, tot ik dus bij Roularta terecht kwam (Zie blog 15 ) en daar begon eigenlijk wat ik noem mijn ‘openbaar leven’. Voor de uitgeverij mocht ik namelijk diverse promotionele activiteiten organiseren waarbij het telkens de uitdaging was om bv zalen, attracties, prijzen ed te bekomen in ‘ruil’ voor advertenties in onze media. Nu dat lukte best aardig maar er was één element dat telkens ontbrak ‘een presentator’. Want er was geen enkele Luc Appermont of Walter Capiau die zei:‘Zet maar een annonceke ‘Boek Luc Appermont voor uw evenement! Bel via 797204’ en in ruil zal ik wel een presentatie komen doen'.

Dit had voor gevolg dat mijn toenmalig directeur Mr JF Cleeren zei:‘Harry doe jij dan maar de presentatie van die prijsuitreiking of kondig jij maar die sponsors aan’. Mijn reactie was uiteraard maar ‘ik kan dat niet, ik heb dat nog nooit gedaan! waarop hij zei:‘Oh jawel, je hebt een goede stem en je doet toch aan amateurtoneel, dat lukt je wel’ en wat doe je dan als je grote baas dat zegt?.

Is mijn carrière daar begonnen ?

Nu dat van die stem dat kon ik zelf niet inschatten, maar dat van het amateurtoneel dat klopte wel en da’s eigenlijk een verhaal apart.

Mijn eerste grote liefde had heel strenge ouders en de momenten dat wij elkaar mochten/konden zien waren erg gelimiteerd.
Een gezamenlijke vriendin Marleen (mijn liefje haar ouders kenden haar van aan zee) vroeg ons op een bepaald moment of wij hun amateur theater groep Theaterconvent onder leiding van Leo Laerenberg wilden komen versterken. Vreemd genoeg, want voor de meeste ouders is de theaterwereld 'Sodoma en Gomora', maar niet voor de ouders van mijn lief, want die van haar gingen akkoord!

Concreet betekende dat wij elke – of toch bijna ‘elke’ - zondagmorgen naar Deurne trokken om in een omgebouwde garage ons te bekwamen in: periferisch bewegen, podiumvastheid, stemvolume, etc. Onschatbare basis-lessen waar ik Leo nog altijd dankbaar voor ben!
Hier zit dan ook een eerste tip in voor zij die als presentator of spreker willen doorgroeien, informeer een keer naar een theateropleiding of -initiatie bij jou in de buurt en ga er voor!

Je leert daar zo veel en je oefent daar zo intens mee, dat je intuïtief al die 'theater-kneepjes van het van het vak' gaat toepassen ook in je sprekerscarrière.

Maar terug naar mijn verhaal. Vanuit het theaterconvent werd ik ook ‘uitgeleend’ aan de Breidelszonen in Borgerhout, een andere theatergroep die een ‘jeune premier’ te kort had. Die zijstap had uiteindelijk voor gevolg dat ik in het theatergezelschap van Gaston en Leo terecht kwam maar da’s en verhaal voor een vlgd blog-column .

Ook bij die Breidelszonen kreeg ik heel wat intense lessen mee. Want dank zij het samenspel dat je in toneelstukken hebt, lijkt de 'dreiging' van het publiek een heel stuk minder groot dan wanneer men als spreker helemaal alleen op het podium staat.

Rioolvogels

Toneelstukken als ‘Antigone’, 'Het Geiteneiland', 'De Koning Sterft', 'De Rioolvogels', 'Slisse Bouwt' etc betekenen intens samenwerken, repeteren, memoriseren en vooral elkaar helpen bv als iemand een stuk tekst vergeet of in het enthousiasme van een praticabel dondert, zoals ik bij de première van de Koning Sterft (foto). In dat stuk speelde ik de raadsman, sterrenwichelaar maar tegelijk ook executeur en beul met sarcastische trekjes (why me ?) (foto), van een koning die duidelijk zijn pluimen aan het verliezen was.

Als je dan midden in je heroïsche betoog, van een 75 cm hoog decor-verhoog valt, omdat de leuning van het zo gezegde ‘paleis balkon’ langer is dan de vloer daaronder, dan leer je op je tanden bijten. Dit omdat je hoopt, dat je volgende 'entree' even spectaculair blijft ondanks je gekneusde knoken en evenzo gekneusde trots. Je speelt tenslotte de ‘arrogante’ raadsheer!

Kortom samen met het vertrouwen van mijn directeur, hebben die toneelervaringen mij alleszins flink op weg geholpen bij mijn verdere carrière zowel als presentator-animator als als spreker. Dus wie het schoentje past, die trekke het aan, tot op een of ander podium! 


226 likes

Wenst u meer informatie?

Wenst u meer informatie omtrent de mogelijkheden voor uw evenement, of zoekt u een coach die uw communicatieve vaardigheden kan aanscherpen?
Dan kan u altijd vrijblijvend contact opnemen via volgende link: