image description

2017 Alle rechten voorbehouden door © Harry van Hest

Blogartikel

35 co - BEN IK JALOERS OP URBANUS ?

Urbanus 70 jaar

Je kan er niet omheen! Alle media hebben het erover (foto), inclusief een hele reeks TV-uitzendingen, een aantal zondagen na elkaar met getuigenissen van zijn nabije en verre vrienden en collega’s. In een van die uitzendingen had Jean Blaute het ook uitgebreid over Urbains liedje ‘Quand les zoziaux chantent dans le bois’ inclusief het clipje dat de toenmalige BRT van hem maakte. Nu de dag van de opnames van dat clipje was ik toevallig op ‘op den BRT ‘ , dwz in de gangen in de buurt van Urbanus zijn opnamestudio. In opdracht van het artiestenbureau VAK waar ik toen voor werkte (Blog 29), begeleide ik daar als road-manager Bobby Ranger. Bobby was toen een van de populairste Vlaamse zangers van het moment en wij waren daar omdat er ook voor hem een clipje van zijn laatste hit zou opgenomen worden. Allicht voor hetzelfde liedjesprogramma als dat waar Urbanus in geprogrammeerd was. Nu was Bobby sowieso altijd al om door een ringetje te halen, maar nu voor televisie had hij zijn haartjes nog eens extra volgens nummer gelegd en zijn tanden en zijn schoenen nog een keer extra gepoetst. Als handelsmerk had hij daarenboven ook de gewoonte om bijna steeds in het spierwit gekleed op te treden (foto’s). Zo ook dus dié middag.

Nu weet ik niet of men zich nog herinnert hoe Urbanus’ zijn ‘zoziaux clipje’ eindigt, anders helpen de foto’s hieronder wel. Want in de finale van dat liedje steekt er een stevige ‘set-storm’ op, waaien de schriele kerstboompjes omver en vooral, wordt Urbanus vol slijk gegooid door de studiomedewerkers.

Stel je nu voor dat Urbain, van kop tot teen onder het nog natte slijk, maar uiterst voldaan van de opnames, naar zijn kleedkamer wandelt door dezelfde gang waar op datzelfde moment Bobby Ranger en ikzelf aan het zoeken zijn naar ‘onze’ studio. Urbanus ziet ‘de Ranger’ aankomen en ze herkennen elkaar uiteraard onmiddellijk. Dus Urbanus spreidt de armen en doet alsof hij Bobby een hartelijke amicale knuffel wilt geven. Dat was de eerste (en de laatste) keer dat ik een Vlaamse zanger in mijn armen had, want ‘witte Bobby’ sprong, zoals ze dat alleen in een Suske en Wiske verhaal kunnen, in mijn armen om hem te beschermen tegen het slijkmonster dat Urbanus toen was. Da’s voor mij Urbanus ten voeten uit! Want plezier dat die had! Gemeend plezier, zo van ‘dat was weer een goeie grap, jammer dat hier geen camera voor handen was’.

Coco Flanel & Loslopend Wild

De eerstvolgende keer dat ik Urbanus terug tegen kwam, was toen ik hem in mijn hoedanigheid als ‘politieagent met snor’ mocht aanhouden in de film Coco Flanel(foto). Mijn 'filmcarrière' wordt een verhaal voor een andere blog, maar dié film is wel een duidelijke metafoor voor de titel van deze column. 'Jaloers' op Urbanus is uiteraard ook een overdrijving in hoop een tweetal extra lezers aan te trekken. 'Bewondering' is een gepaster woord? Want ik heb een ontzettende bewondering voor iedereen die de gave heeft om echt ‘out of the box’ te kunnen denken. Dus niet alleen Urbanus, maar ook zowat alle cartoonisten of bedenkers van tv sketches zoals die in ‘Loslopend Wild’ of ‘Wat Als’.

Gaston Berghmans en Louis De Funes

Even een voorbeeld. Als ze jou zouden vragen, terwijl je in je eigen woonkamer staat: ‘doe een iets geestigs met wat er hier voor handen is’, wat zou dan het resultaat zijn? Zelf zou ik niet veel verder komen dan iets op mijn hoofd te zetten en iets te doen in richting van luchtgitaar spelen of een paar hulpeloze imitaties van Gaston Berghmans of Louis De Funes ! Artiesten zoals Urbanus maar bv ook de Kamagurka’s van deze wereld en met hen zo vele andere creatievelingen, hebben bij zo’n huiskamerproef direct een paar spitse opmerkingen klaar die kant nog wal raken, maar die wel op de lachspieren werken van een groot deel van hun publiek. Dat soort improvisatie artiesten vindt dan ook in 2 halve pingpongballetjes de ideale bril om televisiekijkend Vlaanderen te veroveren. Ooit had ik in mijn favoriete animatie team zo creatieveling, die als titulatuur op zijn facturen had staan 'De Rode Ridder' . Die Robin praatte ook continu spits en onverwacht. Misschien was het voor hem iets moeilijker om in een gezelschap van zichzelf (te) serieus nemende zakenmensen op te gaan, maar hij was wel de ideale kompaan om te zorgen voor ambiance en spontane lachsalvo's bij alle mensen van goede wil. Hij is nu dan ook zaakvoerder van een van de creatiefste reclamebureaus in Vlaanderen.

Cartoonisten als Kamagurka

Ook deze artiesten heb ik vernoemd bij de voor mij creatieve ‘finefleur’. Neem nu Kamagurka(foto). Iedereen heeft ooit wel een cartoon van hem gezien en gedacht 'zo kan ik ook tekenen' maar bij Kama gaat het niet in de eerste plaats om de tekening, maar wel om de betekenis van beeld en tekst samen. Verzin maar elk moment dat het je gevraagd wordt een beeld en tekst(je) dat blijft 'plakken'. Ook hier weer, zou jij het kunnen zoals sommige van die cartoonisten die voor een krant werken om elke dag weer een tekening(etje) af te leveren dat aansluit bij de actualiteit? Probeer maar eens een week ! Uiteraard is ook van die profs niet elke bijdrage een even groot of een even grappig succes, maar ze doen het toch maar!
Ook stand-uppers vind ik zo'n slag apart. Begin er maar aan om geregeld een nieuwe theatertoer in elkaar te steken met spitse teksten en vol verrassende wendingen om je dan over te leveren aan een (betalend) live publiek dat je a la minute kan maken of kraken?

Zelf weet ik dat ik het moet hebben van mijn bescheiden improvisatietalent en geleende onliners, dit dan gecombineerd met een vast stramien en een sterk inhoudelijke/educatieve basis. Mijn signature keynote is dan ook 'De Klanten Wegjaag Club', een prachtig 'stramien' waar rond ik mag improviseren dank zij die andere creatieve 'out of the box denker' Guido Thys (foto). Uiteraard is deze lezing/workshop bedoeld om beter om te gaan met onze klanten. Maar het idee om deze lezing vol grappige afbeeldingen, cartoons en filmpjes te brengen via de 'reverse psychologie', daar kan je toch maar best een brein a la Urbanus of Kamagurka en confraters voor hebben.

For the record, ik ben ondertussen intens aan het oefenen om iets meer 'omgekeerd' te denken. Heb dan ook als mijn mission statement: ‘Als een leerzame voordracht ook boeiend en plezant mag zijn'. Want dat is alvast wat ik bv mijn opdrachtgevers kan garanderen! Maar een tikkeltje meer 'stand up' zou het allicht voor iedereen nog plezanter maken. Dus eigenlijk toch een beetje jaloers op Urbanus J. 

https://www.gastspreker-harry.be/nl/gastspreker/topic-3482/Klanten+Wegjaag+Club/ 

449 likes

Wenst u meer informatie?

Wenst u meer informatie omtrent de mogelijkheden voor uw evenement, of zoekt u een coach die uw communicatieve vaardigheden kan aanscherpen?
Dan kan u altijd vrijblijvend contact opnemen via volgende link: